Linux Live USB
System Linux w wersji live zapisany na kluczu USB pozwala na uruchomienie komputera i pracę bez ingerowania w dane na twardym dysku (np. inne systemy).
Do realizacji scenariuszy i codziennej pracy proponujemy dystrybucję MX Linux (opartą na Debianie). System zawiera wszystkie wymagane narzędzia, umożliwia doinstalowywanie programów i pakietów, po wstępnej konfiguracji pozwala na zapisywanie ustawień, skryptów i dokumentów.

MXLinux 22.01 XFCE 64-bit
W systemie Windows
Pobieramy ostatni obraz iso MX Linux XFCE.
Pobieramy program Rufus.
Wpinamy pendrajwa o pojemności min. 8 GB.
Uruchamiamy Rufusa, upewniamy się, że na liście „Urządzenie” wybrany jest właściwy pendrajw, klikamy przycisk „Wybierz” i wskazujemy ściągnięty obraz iso. Klikamy „Start” i czekamy na napis „Gotowe”.

W Linuksie
Pobieramy obraz iso MX Linux XFCE.
Pobieramy archiwum ostatniej wersji programu MX_Live_USB_Maker appimage i rozpakowujemy w dowolnym katalogu.
Wpinamy pendrajwa o pojemności min. 4 GB.
Rozpakowany program uruchamiamy w terminalu, np.:
~$ sudo ./MX_Live_USB_Maker-24.6.glibc2.28-x86_64.AppImage
Po uruchomieniu programu klikamy przycisk „Wybierz” i wskazujemy ściągnięty obraz iso. Klikamy „Dalej” i czekamy na nagranie obrazu.

MX Linux Live USB
Ustawienie języka i zapamiętywania zmian
Po uruchomieniu komputera z przygotowanego klucza USB zobaczymy menu startowe bootmenedżera:
wybieramy pozycję Language - Keyboard - Timezone / Language / lang=pl_PL: Polski - Polish i wracamy do menu głównego,
następnie wybieramy Advanced Options / Persistence option:, wybieramy persist_all i wracamy do menu głównego,
na koniec wybieramy Advanced Options / Save options: / grubsave Save options (LiveUSB only) -> GRUB menu. Dzięki temu ustawienia języka i trybu persistence, który pozwala na zapisywanie dokonywanych zmian, zostaną zapamiętane.
Zapamiętywanie zmian
Po wybraniu trybu persist_all wyświetli się prośba o utworzenie pliku rootfs, który posłuży do zapisywania zmian. Musimy wybrać rozmiar pliku, który uzależniony jest od systemu plików użytego na kluczu USB. Dla systemu vfat (FAT32) będzie to 4GB, w przypadku systemów NTFS i EXT4 ogranicza nas tylko rozmiar klucza.
Na pytanie, czy utworzyć live-usb swap file (plik wymiany) możemy odpowiedzieć „nie”.
Podczas tworzenia haseł dla użytkowników root i demo można podać domyślne, tj. root i demo.
Jako sposób zapisywania zmian, proponujemy opcję Semi-Automaitc, która pozwala na podjęcie decyzji podczas zamykania lub restartu systemu.
Informacja
Niezależnie od trybu persistence pliki umieszczone w katalogu Live-usu-storage zapisywane są bezpośrednio na pendrajwie.
Po uruchomieniu
Po uruchomieniu systemu instalujemy dodatkowe pakiety zgodnie z opisem w Przygotowanie systemu Linux. Zamykamy system i zgadzamy się na zapisanie dokonanych zmian!
Po kolejnym uruchomieniu tworzymy środowisko wirtualne Pythona i w zależności od potrzeb doinstalowujemy wymagane dla danego scenariusza pakiety.
Wskazówka
Domyślnie panel (pasek) zadań umieszczony jest pionowo po lewej stronie ekranu. Jeżeli wolimy układ tradycyjny, z menu start wybieramy MX Narzędzia, a następnie MX Ulepszenia. Potem zaznaczamy opcję „Wyświetl panel poziomo” i klikamy „Zastosuj”.
Remastering
Opcja persist_all zapamiętuje zmiany w pliku rootfs, który stopniowo zapełnia się. Dzięki operacji remastering można zintegrować dokonane zmiany i zaktualizować wersję live systemu, dzięki czemu zwolnimy miejsce na kluczu USB i będziemy mogli utworzyć nowy pusty plik rootfs.
Uruchamiamy aplikację MX Narzędzia i wybieramy MX Remaster.

W oknie „MX Remaster Centrum Kontroli” klikamy „Remaster”.

Jako „remaster-type” wybieramy „Osobisty”.

Na pytanie, czy chcemy zapisać pliki w /home klikamy „Yes”.

W oknie podsumowującym klikamy „Yes”.

Po zakończeniu operacji na pendrajwie w katalogu antiX
zostanie utworzony nowy plik linuxfs.new
zawierający system wraz z dokonanymi do tej pory zmianami.
Po zamknięciu i ponownym uruchomieniu systemu zostaniemy poproszeni o utworzenie nowego pliku rootfs.
Poprzednia wersja systemu i pliku zmian znajdziemy w katalogu antiX
pod nazwami linuxfs.old i rootfs.old
– można je usunąć, aby zwolnić miejsce na pendrajwie.
Operację remasteringu możemy powtarzać, jeżeli dokonamy wielu zmian w systemie, np. uaktualnimy go lub zainstalujemy nowe programy.
Materiały Python 101
udostępniane przez
Centrum Edukacji Obywatelskiej na licencji
Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa.
- Utworzony:
2025-04-12 o 10:21 w Sphinx 7.3.7
- Autorzy: